قصر قباد (قلعه قلات) ظاهراً در زمان ساسانیان مربوط به حاکمی به اسم قباد بوده و در بالای کوه بلند و صعب العبوری در بخش کوار، کیلومتر 40 جاده شیراز به جهرم و نرسیده به اکبرآباد قرار دارد (بین ارباب علیا و روستای بورکی نزدیک به معدن شن و ماسه)
جهت دسترسی به آن از سر جاده تا دامنه کوه حدود نیم ساعت پیاده روی داشته و از دامنه تا قله نیز حدود 2 ساعت کوه پیمائی. در میان این مسیر چشمه ای با آبی زلال و خنک، مهمان نواز کوه پیمایان می باشد و می توان خستگی 2 ساعت راه پیموده را در سایه درختان و خنکی آب چشمه از تن به در برد و پس از آن شروع به صعود نمود. در بالای این کوه و پس از عبور از تونل های ایجاد شده در صخره آخر و بالا رفتن از حفره عمودی می توان به سطح بالای کوه رسید که بقایای چند انبار و آب انبار را می توان دید.
اما در زمان سلجوقیان از آن به عنوان قلعه ای برای استحکام و تقویت فرقه اسماعیلیان به رهبری حسن صباح و یارانش استفاده می شده است. هدف حسن صباح یکی آزاد کردن ایران از زیر سلطه ی اعراب بود و هدف دوم ترویج مذهب اسماعیلی در ایران.
مقر اصلی حسن صباح قلعه اله اموت (الموت) در قزوین بوده و جالب اینکه واژه الموت ا،ل،ه،ا،م،و،ت(1-30-5-1-40-6-400)به حساب ابجد با سال ورود حسن صباح به دژ یعنی 483 ق برابر است. حسن صباح علاوه بر قلعه الموت در صدد تصرف قلعه ها و دژهایی بر می آمد که در میان کوههای بلند و دره های صعب العبور قرار گرفته بودند و توان مقاومت در برابر سیل تهاجمات سپاه سلجوقی را داشتند تا از این طریق موقعیت خود را در ایران تحکیم نماید که یکی از آنها همین قصر قباد (قلعه قلات) می باشد. حسن صباح پس از تصرف قلعه الموت و دیگر قلعه ها قبل از انجام هر کار استحکامات قلعه را تعمیر و بازسازی می کرد و به تدارک امکانات زندگی در آنجا می پرداخت و برای مقابله با حمله و محاصره سپاه سلجوقی که دیر یا زود انجام می گرفت آماده می شدند. آنها حتی خواجه نظام الملک را که بزرگترین، باهوش ترین و سرسخت ترین دشمن اسماعیلیان بود از بین بردند. از آن زمان بود که پای فدائیان اسماعیلی به تاریخ باز شد.
تصاویر زیر نمونه هایی از این مکان تاریخی را نشان می دهد در حالیکه متاسفانه خیلی از ما از وجود چنین مکانهایی در اطراف خود اطلاعی نداریم!